ساختار نانولوله کربنی/قسمت دوم/بردار کایرال

به دلیل نزدیکی ساختار نانولوله‌ی تک دیواره به گرافین، لوله‌ها را معمولا برحسب بردارهای شبکه‌ی گرافین نمایش می‌دهند. همان طورکه در شکل نشان داده شده است یک نانولوله را می‌توان با لوله کردن یک ورقه‌ی گرافین 

بدست آورد و ساختار آن را می‌توان توسط بردار کایرال Chiral vector توصیف کرد:

$$ \vec C_h=n\vec a_1+m \vec a_2$$

در این روش، هندسه‌ی یک نانولوله‌ی تک دیواره، بوسیله‌ی یک جفت عدد صحیح و مثبت (n,m) توصیف می‌شود. این دو عدد صحیح، موقعیت نسبی بردار ‌کایرالِ یک جفت اتم بر روی یک ورقه‌ی گرافین، زمانی که ورقه لوله شده و این جفت اتم روی یکدیگر قرار می‌گیرند را مشخص می‌کند. هم‌چنین محور عمود بر بردار کایرال، محور لوله نامیده می‌شود. به طور مثال، شکل بالا یک نانولوله (5,3) را نشان می‌دهد. برای این لوله ابتدا بردار کایرال را مشخص کرده و سپس ورقه گرافین را حول این بردار لوله کرده‌ایم. همان طورکه در شکل نشان داده شده، به اندازه‌ی 5 واحد در جهت $ {\vec a_1} $‎  و 3 واحد در جهت  $ {\vec a_2} $‎  حرکت  و برآیند این دو بردار را به عنوان بردار کایرال  در نظر می‌گیریم، در نهایت  ورقه‌ی گرافین را حول این بردار لوله می‌کنیم، تا نانولوله‌ی  (5,3) تشکیل شود.

از طرفی می‌توان گفت اندازه‌ی بردار کایرال $C_h$ محیط یک لوله را مشخص می‌کند. بنابر این با فرض در‌ نظر ‌گرفتن محیط یک لوله به عنوان دایره، می‌توان رابطه‌ای برای قطر هر لوله برحسب کایرالیته یا همان زوج عدد صحیح (n,m) تخمین زد: